ในช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้บวชภาคฤดูร้อน และได้มีโอกาสได้ออกเดินธุดงค์ ไปที่วัดพลับพลาชัย อ.อู่ทอง จ.สุพรรณบุรี
จะสนุกแค่มาติดตามกันเลยครับ
การเดินธุดงค์ของพุทธบุตรผู้กล้า ในโครงการอบรมพระธรรมทายาท ภาคฤดูร้อน รุ่นที่38 ได้ทำประโยชน์อันยิ่งใหญ่ให้เกิดขึ้นในพระพุทธศาสนา เพราะทุกรูปต่างก้าวไปด้วยใจที่มุ่งมั่น เพื่อไปพัฒนาวัดร้างให้กลับมารุ่งเรืองสว่างไสวอีกครั้ง และก่อนที่พระธรรมทายาททุกรูปจะได้ออกเดินธุดงค์ ก็ได้มีการนั่งธรรมะกลั่นใจใสๆ เพื่อให้ทุกย่างก้าวเกิดเป็นบุญกุศลอย่างเต็มเปี่ยม
พระสิทธิพล โชติพโล กล่าวว่า “ในช่วงการเดินธุดงค์ แดดร้อนมากๆๆครับ ผมเดินเป็นรูปที่ยี่สิบ สัมภาระที่มีติดตัวก็คือย่ามและกลด ตลอดเส้นทางผมเห็นญาติโยมมากมาย มาคอยถวายน้ำดื่มเป็นขวดๆ พอเดินไปอีกหน่อยก็มีโยมมาถวายยาคูลท์ นมเปรี้ยว มีโยมผู้ชายท่านหนึ่งจะคอยเดินตามคณะพระธุดงค์ตลอดเวลา และจะเพียรถามพระด้วยความเป็นห่วงอยู่เรื่อยๆว่า...หลวงพี่จะเอายาดมไหมครับ ถ้าจะเอาก็บอกได้เลยนะครับ ผมจะคอยบริการให้
แค่ชาวบ้านเห็นพระธุดงค์เดินผ่านมา ก็จะพากันมานั่งพนมมือรับ เมื่อคณะพระธุดงค์เดินไปถึงบ้านหลังหนึ่ง ก็เห็นว่าทุกคนในบ้านเอากระติกน้ำเย็นๆใส่อุทัยทิพย์มาคอยถวาย น้ำหนึ่งแก้ว คนกว่าสิบคนจับแก้วน้ำแบบต่อๆกัน ทำให้ผมรู้ว่าญาติโยมมีความศรัทธา และอยากที่จะได้บุญกับเนื้อนาบุญ จึงทำให้พระธุดงค์ทุกรูปยิ่งสงบสำรวม โดยไม่ลืมที่จะตรึกถึงองค์พระตลอดเวลาเลยครับ”
เมื่อคณะพระธุดงค์ไปถึงวัดพลับพลาไชย ก็มีชาวบ้านเป็นจำนวนมากพร้อมใจกันมาประกอบพิธีล้างเท้าพระ มีพ่อเฒ่าหลายท่านถึงกับก้มลงกราบแทบเท้า จนหน้าผากจรดเท้าพระธุดงค์ ญาติโยมหลายคนก็ถึงกับอุทานว่า “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีพระธุดงค์มาจริงๆ เกิดมาไม่เสียชาติเกิดแล้ว ที่ได้เห็นพระธุดงค์เยอะๆแบบนี้”
เมื่อพระธุดงค์ขึ้นไปกราบท่านเจ้าอาวาส อายุ 88ปี จึงได้ทราบว่าท่านรู้ล่วงหน้าว่าพระธุดงค์จะมา ท่านเล่าว่า อดีตเจ้าอาวาสมาเข้าฝันและบอกให้ท่านคอยเตรียมต้อนรับคณะพระธุดงค์ให้ดี ท่านบอกว่า “เวลาญาติโยมมาทำบุญ หลวงพ่อก็จะบอกให้พวกเขาคอยเตรียมตัวต้อนรับพระธุดงค์ ชาวบ้านก็ฟังกันแบบงงๆ บางคนก็บอกว่าจะมีพระธุดงค์มาได้อย่างไร แล้ววันนี้พระธุดงค์ก็มาจริงๆ ดีเหลือเกินวัดของหลวงพ่อจะได้กลับมาสว่างอีกครั้ง” และสิ่งที่ทำให้ท่านปลื้มยิ่งกว่าปลื้มก็คือ การที่คณะพระธุดงค์มาช่วยกันพัฒนาวัด
วัดพลับพลาไชยเป็นวัดที่มีเสนาสนะค่อนข้างสมบูรณ์ สังเกตจากสิ่งก่อสร้างต่างๆ แสดงว่าต้องเคยเป็นวัดที่รุ่งเรืองมาก่อน พระธรรมทายาทลุยทำความสะอาดทั้งห้องน้ำ ศาลา โบสถ์ และพื้นที่รอบๆ ซึ่งแต่ละแห่งนั้นล้วนเต็มไปด้วยขี้ฝุ่น ขี้ดิน หยากไย่ใยแมงมุมที่ก่อตัวอย่างหนาเตอะ และที่สร้างความตะลึงให้กับทุกรูปก็คือ มีมูลนกกระจัดกระจายเต็มไปหมดทุกพื้นที่ บางจุดมีมูลนกสูงเป็นคืบๆ พระธุดงค์ต้องใช้สิ่วค่อยๆแซะไปทีละจุด บางจุดที่หนามากๆก็ใช้จอบขุดกันเลยทีเดียว
ลุยพัฒนาวัดกันตั้งแต่สว่างจนฟ้ามืด และยังพัฒนาต่อไปจนถึงอีกหนึ่งวัน ทำให้ชาวบ้านรู้สึกตื้นตันใจ เมื่อเห็นต้นแบบที่ดีจากพระธุดงค์อย่างนี้แล้ว จึงชักชวนกันมาช่วยพระธุดงค์ทำความสะอาดวัดอีกแรง จนวัดสะอาดมากๆ สะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุม ชาวบ้านคนหนึ่งกล่าวว่า “เหมือนได้วัดใหม่ ที่เพิ่งสร้างเลยนะครับหลวงพี่”
เสียงสวดมนต์ก็ดังกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง เมื่อพระธุดงค์ได้ใช้พื้นที่โบสถ์ในการสวดมนต์ นั่งสมาธิ และจุดประทีปถวายเป็นพุทธบูชา มีชาวบ้านมาร่วมกิจกรรมกว่าสองร้อยคน และขณะนั้นก็มีฝนตกลงมารินๆ สร้างความชุ่มฉ่ำใจ ชาวบ้านดีใจมากที่ฝนตก เพราะที่นี่แล้งมาก ฝนไม่ตกมานานแล้ว ผู้ใหญ่ขาว อดีตผู้ใหญ่บ้าน เล่าว่า “โบสถ์นี้สร้างมากว่าสี่สิบปีแล้วครับ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ประกอบพิธีเวียนเทียนรอบโบสถ์ และตั้งแต่สร้างวัดมา ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมดีใจสุขใจเป็นที่สุด หลวงพ่อรูปไหนนะที่ส่งพระธุดงค์มาอย่างนี้ ช่างมีเมตตาและมีวิสัยทัศน์จริงๆเลย”
ในช่วงเช้าที่ออกบิณฑบาต พระทุกรูปต้องเดินไปบนเส้นทางที่เป็นหินกรวดที่คอยทิ่มตำเท้าทั้งสองข้าง แต่ความเจ็บปวดก็หายไปสิ้น เมื่อเห็นญาติโยมนำภัตตาหารขึ้นจบจนท่วมหัว ทุกบ้านได้นำของที่ดีที่สุดออกมาใส่บาตรด้วยความเบิกบาน จนพระธุดงค์เองยังไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าจะมีชาวบ้านออกมาใส่บาตรมากมายขนาดนี้ บางคนใส่แล้วใส่อีก มีเท่าไหร่ใส่หมด ใส่แตงโมเป็นลูกๆก็ยังมี พอบิณฑบาตผ่านร้านเสริมสวย เจ้าของร้านที่กำลังสระผมให้ลูกค้า ก็ยังหยุดทุกสิ่งทิ้งทุกอย่างขอออกมาใส่บาตรด้วย
อีกหนึ่งบุญใหญ่ ที่อยู่ในใจพระธุดงค์ทุกรูปก็คือ การทำหน้าที่ชักชวนชายแมนแมนให้มาบวชในรุ่นเข้าพรรษา ดังนั้นไม่ว่าจะบิณฑบาตหรือเทศน์สอนญาติโยม ก็จะทิ้งท้ายด้วยการชักชวนให้ชาวบ้านมาบวช ส่วนชาวบ้านเองก็เบิกบานสุดๆ เพราะเห็นคุณค่าของพระพุทธศาสนา และอยากให้มีพระเยอะๆมาอยู่ในท้องถิ่นของตน จึงช่วยกันทำหน้าที่ จนเริ่มมีคนเขียนใบสมัครมาส่งกันแล้ว โดยชาวบ้านรับคำว่า จะชวนชายแมนแมนมาบวชให้ได้มากที่สุด
ในวันสุดท้ายที่พระธุดงค์จะต้องเดินทางกลับ ก็มีญาติโยมมากมายมาตั้งแถวรอส่งพระธุดงค์ น้าๆป้าๆหลายท่าน นั่งร้องไห้จนตาแดง เพราะไม่อยากให้พระธุดงค์จากไป แต่ก่อนจะจากกันญาติโยมต่างก็บอกว่า “จะช่วยกันดูแลวัด จะเป็นชาวพุทธที่ดี และจะทำให้วัดพลับพลาไชย เป็นศูนย์รองรับพระในโครงการบวชพระแสนรูปให้ได้ เมื่อพระธุดงค์ตั้งแถวและเริ่มเดิน ชาวบ้านก็นำผ้าเช็ดหน้าออกมาให้พระธุดงค์เดินเหยียบ บางคนไม่ได้เตรียมผ้ามาก็เอาหมวกที่ใส่มาให้พระธุดงค์เหยียบแทนเพื่อเก็บไว้บูชา ส่วนเด็กผู้ชายตัวน้อยๆรวมถึงโยมผู้ชายก็มาช่วยพระธุดงค์แบกกลด และเดินไปส่งจนถึงระยะหนึ่ง จึงยอมกลับไป
การเดินธุดงค์ธรรมชัย ทำให้พระพุทธศาสนาในทุกชุมชนกลับมาสว่างไสวและเข้มแข็งอีกครั้ง จึงนับเป็นสิ่งอัศจรรย์ ที่ทั้งมนุษย์และเทวดา ต้องกล่าวคำอนุโมทนา จนสะเทือนเลือนลั่นไปทั่วทั้งจักรวาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น